Et moi, et moi et moi

24 April - 4 May 2024

Et moi, moi et moi ou trois mythologies personnelles.
Dans les méandres de l’existence, se perdre pour mieux se retrouver, tel est le voyage vers la rencontre de soi, une quête intérieure empreinte de souvenirs et de réminiscences.
Où se cache la vérité, et quels sont les fondements qui nous ancrent dans ce monde ?
 
Comme des conteuses de notre propre mythologie personnelle, nous sommes porteuses d’une multitude de récits, de certitudes qui ont façonné notre existence. Mais parmi ces histoires, celle qui nous nourrit véritablement est souvent la plus difficile à exprimer. 
 
Se mettre à nu n’est pas chose aisée. Un voyage intérieur exige une introspection sincère. Cela demande du courage, de plonger dans les abîmes de nos émotions, de faire face à nos peurs les plus profondes. C’est une danse entre ombre et lumière, entre fragilité et force. 
 
C’est dans cet exercice que 3 artistes femmes, Flo.Emma.Marian, tentent à travers leurs œuvres de trouver la clé de leur véritable essence. 

Une invitation à voyager dans leurs traces, un embarquement qui ouvre la voie du visiteur à se questionner sur sa propre mythologie.

And me, me and me or three personal mythologies.
In the twists and turns of existence, losing oneself in order to better find oneself, such is the journey towards self-encounter, an inner quest imbued with memories and reminiscences.
Where is the truth hidden, and what are the foundations that anchor us in this world?
Like storytellers of our own personal mythology, we are bearers of a multitude of stories, of certainties which have shaped our existence. But among these stories, the one that truly nourishes us is often the most difficult to express.
Revealing yourself is not an easy thing. An inner journey requires sincere introspection. It takes courage, to dive into the depths of our emotions, to face our deepest fears. It is a dance between shadow and light, between fragility and strength.
It is in this process that 3 women artists, Flo.Emma.Marian, try through their works to find the key to their true essence.
An invitation to travel in their footsteps, an embarkation that opens the way for visitors to question their own mythology.

En ik, ik en ik of drie persoonlijke mythologieën.
In de wendingen van het bestaan, jezelf verliezen om jezelf beter te vinden, zo is de reis naar zelfontmoeting, een innerlijke zoektocht doordrenkt met herinneringen.
Waar is de waarheid verborgen, en wat zijn de fundamenten die ons in deze wereld verankeren?
Als verhalenvertellers van onze eigen persoonlijke mythologie zijn wij dragers van een veelheid aan vertelsels, van zekerheden die ons bestaan ​​hebben gevormd. Van al deze kronieken is het verhaal dat ons werkelijk voedt vaak het moeilijkst onder woorden te brengen.
Jezelf onthullen is niet eenvoudig. Een innerlijke reis vereist oprechte introspectie. Er is moed voor nodig om in de diepte van onze emoties te duiken, om onze diepste angsten onder ogen te zien. Het is een dans tussen schaduw en licht, tussen kwetsbaarheid en kracht.
Het is in dit proces dat 3 vrouwelijke kunstenaars, Flo.Emma.Marian, via hun werken proberen de sleutel tot hun ware essentie te vinden.
Een uitnodiging om in hun voetsporen te treden, een inscheping die de weg opent voor bezoekers om hun eigen mythologie in twijfel te trekken.

Rotterdam

On May 14, 1940, Rotterdam was bombed.
My mother, Judy Waarts, is 1 month old.
Her father Jan, a resistance fighter, has to leave the country to do forced labor in Germany.
Her mother Nellie stays in Rotterdam and together they get through the war and the hunger winter.
In 1945, Jan Waarts walks from East Germany to Rotterdam and is united with his wife and daughter, who is now 5 years old.
When he walks into the street he is welcomed by everyone, but Judy does not know him.

On May 14, 1940, Rotterdam was bombed.
My father, Ron van Embden, is 5 years old, his father Albertus died young in Curacao.
He lives on a houseboat in the Rottemeren with his mother, Alida van Embden, and his stepfather, Piet de Jong.
Ron experienced the war as a child; he sees the raids in the city and hears the stamping of German soldiers’ boots on the boat.
His family is also in the resistance and Rotterdam is not safe for him, so he is placed in the home of an unknown family in Friesland.
He is 10 when he sees his family again after the war.

I was born on May 14, 1962.
My sister, Mariska, was already there and luckily she is still there. We had a wonderful childhood together with a loving family.
In 1988 I emigrated to the south of France, where I now call home.
At an early age I was given the task of being the family archivist and carrying on the family memories.
Stories, memories, photos, relics and objects were transferred to me and moved from Rotterdam to France.

My personal mythology presents itself as a puzzle with some pieces missing or out of place.
I am the last of my French family to be born and raised in Rotterdam.
My children’s and grandchildren’s roots go back to the city of Rotterdam.
This exhibition, this ode to my family, this story, is for them….

Rotterdam

Le 14 mai 1940, Rotterdam est bombardée.
Ma mère, Judy Waarts, a 1 mois.
Son père Jan, résistant, doit quitter le pays pour effectuer du travail forcé en Allemagne.
Sa mère Nellie reste à Rotterdam et ensemble, ils traversent la guerre et l’hiver de la famine.
En 1945, Jan Waarts part à pied de l’Allemagne de l’Est jusqu’à Rotterdam et retrouve sa femme et sa fille, aujourd’hui âgée de 5 ans.
Lorsqu’il marche dans la rue, il est accueilli par tout le monde, mais Judy ne le connaît pas.

Le 14 mai 1940, Rotterdam est bombardée.
Mon père, Ron van Embden, a 5 ans, son père Albertus est décédé jeune à Curaçao.
Il vit sur une péniche à Rottemeren avec sa mère, Alida van Embden, et son beau-père, Piet de Jong.
Ron a vécu la guerre lorsqu’il était enfant ; il voit les raids dans la ville et entend le piétinement des bottes des soldats allemands sur le bateau.
Sa famille est également dans la résistance et Rotterdam n’est pas sûr pour lui, c’est pourquoi il est placé dans la maison d’une famille inconnue en Frise.
Il a 10 ans lorsqu’il retrouve sa famille après la guerre.

Je suis né le 14 mai 1962.
Ma sœur Mariska était déjà là et heureusement elle est toujours là. Nous avons eu une enfance merveilleuse au sein d’une famille aimante.
En 1988, j’ai émigré dans le sud de la France, où je me sens aujourd’hui chez moi.
Très jeune, on m’a confié la tâche d’être l’archiviste de la famille et de perpétuer les souvenirs de la famille.
Des histoires, des souvenirs, des photos, des reliques et des objets m’ont été transférés et déplacés de Rotterdam vers la France.

Ma mythologie personnelle se présente comme un puzzle donc certaines pièces manquent ou ne sont pas a leur place.
Je suis la dernière de ma famille française à être née et élevée aux Pays-Bas.
Racines de mes enfants et petits-enfants remontent à la ville de Rotterdam.
Cette exposition est pour eux, cette ode à ma famille est pour eux, cette histoire est pour eux….

Rotterdam

Op 14 Mei 1940 wordt Rotterdam gebombardeerd.
Mijn moeder, Judy Waarts, is 1 maand oud.
Haar vader Jan, een verzetsstrijder, moet het land verlaten om in Duitsland dwangarbeid te verrichten.
Haar moeder Nellie blijft in Rotterdam en samen komen zij de oorlog en de hongerwinter door.
In 1945 loopt Jan Waarts van Oost Duitsland naar Rotterdam en is verenigt met zijn vrouw en dochtertje, dat nu 5 jaar is.
Wanneer hij de straat inloopt wordt hij door allen verwelkomt, maar Judy kent hem niet.

Op 14 Mei 1940 wordt Rotterdam gebombardeerd.
Mijn vader, Ron van Embden, is 5 jaar, zijn vader Albertus is jong overleden in Curacao.
Hij woont op een woonboot in de Rottemeren met zijn moeder, Alida van Embden, en zijn stiefvader, Piet de Jong.
Ron beleefd de oorlog als kind; hij ziet de razzias in de stad, en hoort het stampen van Duitse soldaten laarzen op de boot.
Ook zijn familie zit in het verzet en Rotterdam is niet veilig voor hem en dus wordt hij in Friesland bij een onbekende familie in huis geplaatst.
Hij is 10 wanneer hij zijn familie na de oorlog terug ziet.

Op 14 Mei 1962 ben ik geboren.
Mijn zus, Mariska, was er al en is er gelukkig nog steeds. Samen hebben wij een prachtige jeugd gehad met een liefdevolle familie.
In 1988 ben ik naar Zuid Frankrijk geëmigreerd, waar ik nu thuis ben.
Al jong heb ik de taak opgelegd gekregen de familie archivaris te zijn en de familie herinneringen voort te dragen.
Verhalen, herinneringen, foto’s, relieken en objecten zijn aan mij overgedragen en van Rotterdam naar Frankrijk verhuisd.

Mijn personele mythologie beeldt zich uit als een puzzle waarvan sommige stukjes kwijt, of niet op hun plaats zijn.
Ik ben de laatste van mijn Franse familie die in Nederland is geboren en opgegroeid en wortels van mijn kinderen en kleinkinderen gaan terug naar de stad Rotterdam.
Voor hen is deze expositie, voor hen is deze ode aan mijn familie, voor hen is dit verhaal….

About the artist

Marian Williams

Add to Favourites

Of all forms of art, Marian prefers to express herself through collage. Her analog compositions combine acrylic paint and oil paint, original illustrations dating from 1900 till today and three dimensional recycled components. The works, influenced by pop art, dadaism and surrealism, show originality and freshness.